Op 31 maart 2010 heeft het College van Beroep geoordeeld dat de eerdere uitspraak van de Reclame Code Commissie over de toelaatbaarheid van de Muziek Agenda van Heineken juist is geweest. Heineken vermeldt in deze agenda zowel door Heineken gesponsorde als niet-gesponsorde events. U2 en Mojo Concerts meenden dat het Heineken niet is toegestaan hun merken en portretten te gebruiken zonder hun toestemming. Maar zij kregen van het College geen gelijk.
Normen
Het gaat om een uitvoerige uitspraak van het College. Van belang is te weten dat de Reclame Code voornamelijk normen bevat waaraan reclame-uitingen dienen te voldoen, bijv. eerlijkheid, behoorlijkheid of waarheidsgetrouwheid. Is daarvan geen sprake, dan wordt een reclame-uiting in strijd geacht met artikel 2 van de Nederlandse Reclame Code (NRC). De NRC is een vorm van zelfregulering binnen de reclamebranche.
Geen algemene regel
U2 en Mojon meenden dat het door Heineken maken van inbreuk op hun portretrechten en merkrechten, per definitie zou moeten betekenen dat de Muziek Agenda een onfatsoenlijke reclame-uiting is. Maar daar dacht het College heel anders over. De Commissie en het College zijn bevoegd zich van geval tot geval uit te laten over de vraag of een reclame-uiting al dan niet in overeenstemming is met de wet. Van een algemene regel kan geen sprake zijn.
Onmiskenbare inbreuk
Het College oordeelt vervolgens dat de enkele omstandigheid dat door middel van een reclame-uiting inbreuk wordt gemaakt op enig (ander) wettelijk gewaarborgd recht van de klager (portretrecht, merkrecht, onrechtmatige daad), nog niet betekent dat de reclame-uiting zelf in strijd is met de normen waaraan een reclame-uiting moet voldoen. Dat bijvoorbeeld in een civiele procedure kan worden opgetreden uit hoofde van een merkrecht of auteursrecht tegen een reclame-uiting, door middel waarvan inbreuk op dat auteursrecht of merkrecht wordt gemaakt, is op zichzelf onvoldoende om de reclame-uiting strijdig te achten met de NRC vanwege de inbreuk op de auteursrechten of merkrechten. Het een leidt niet automatisch ook tot het ander. Maar dergelijke inbreuken zullen wel een meer of minder zwaarwegende factor kunnen vormen die worden betrokken bij de beoordeling van de reclame-uiting door het College. De procedure bij de Reclame Code Commissie en het College leent zich echter niet voor een beslissing op civielrechtelijke vorderingen. Pas als de juistheid van de stelling dat inbreuk is gepleegd onmiskenbaar is, zal dat volgens het College anders kunnen liggen.
In casu oordeelde het College dat van zo’n onmiskenbare inbreuk geen sprake was. De merkinbreuk stond volgens het College niet onmiskenbaar vast, doordat Heineken zich beriep op de noodzaak de namen van U2 en Mojo te noemen in het kader van de volledigheid van haar Muziek Agenda. Deze betwisting van de gestelde merkinbreuk was voor het College voldoende, zo lijkt het.
Geen sponsoring
In de zaak hadden Mojo en U2 met name ook bezwaar tegen de onjuiste suggestie van gesponsord worden door Heineken, die volgens hun het gevolg was van de opname van hun evenementen en foto’s in de Muziek Agenda. Maar ook daar ging het College niet in mee. Heineken geeft middels een banner op haar website namelijk uitdrukkelijk aan dat het in de Muziek Agenda zowel om door haar gesponsorde als niet-gesponsorde evenementen gaat. Of Heineken expliciete toestemming van U2 nodig had voor het weergeven van hun portretten stond al evenmin vast volgens het College. De artiesten waren immers publieke hoedanigheden. Ook kon niet worden geoordeeld dat Heineken onmiskenbaar onrechtmatig of onfatsoenlijk aanhaakte bij de investeringen, prestaties en goodwill van Mojo. De Muziek Agenda bevat namelijk niet alleen aankondigingen van Mojo-evenementen, maar ook evenementen van anderen.
Mojo en U2 haalden dus bakzeil bij de Commissie en het College. Zij kunnen echter nog wel proberen hun gelijk te halen bij de civiele rechter.
